Katil ve Maktül Şiiri - Gülhan Aydaş

Seni özlediğim saatlerde
Sen yoktun..
Senin gelebilme ihtimalin de yoktu
Seni düşündüğüm anlarda
Beni düşünme ihtimalin de yoktu...

Seni özlediğim gecelerde
Sen yoktun.
Kalbin bana ait hiç olmadı
Ne sen benim, ne de ben senin hiç olamadık...

Ben sana yandım
Sen ona
Ben seni özledim
Sen onu
Ben sana şiirler yazdım
Sen hep ona

Sen ona gittiğin zamanlarda
Beni binlerce kez terk ederdin..
Onla olduğunu bildiğim zamanlar
Benbinlerce kez terk edilirdim
Ve işte o an ben ölürdüm...

Hiç şikayet etmedim
Kimseye bir şey demedim...
Binlerce kez terk ettin beni
Her terk ediliş bir ölümdü
O gitti hiç demedim...
O bir kere terk etti seni
Ve sen o gün öldün...

Elimi hiç tutmadın
Bakmadın gözlerime
Öpmedin dudaklarımdan
Kaybolmadım kollarında
Bana dokunmadan
Binlerce öldürdün beni.

Sen benim katilimsin
O da senin katilin
Ne garip değil mi?
Yaşanan duygular aynı
Katil ile maktül farklı

Kimi dokunarak ölüyor
Kimi dokunamadığı için
Sen beni
O seni
Onu başkası öldürüyor...

Peki bu ölümler kimin kârı
Mutlu olan kim
Kim yaşıyor bu aşkı....

22 Ocak 2013 saat 04:14
Çubuklu