Duyuyorum fısıltılarınızı
Gördüklerinizi yaşadıklarınızı
Kavrayamıyor, taşıyamıyorsunuz
Soruyorsunuz
Anlatıyorlar
Kelimelerin içi boş
Boş bakan gözler gibi
İfadesiz, manasız..
Kimse çare değil
Anlayamıyorlar
Neyi neden anlayamadığınızı
Konuşmaya başlıyorsunuz
Önce duvarlarla
Ardından kendi kendinize
İyi geliyor
En azından size hayretleri yok
Sonra yetmiyor
Sizin yerinize söyledikleri
Daha fazlası gerek
Sır tutan biri en azından
Bölünüyorsunuz
Ruhunuzdan bir siz daha çıkıyor
Sizi anlayan dinleyen seven
Anlatmaya başlıyorsunuz
Hepsini herşeyi yeni baştan
Sorular var yanıtsız
Cümleler karşılıksız
Soruyorsunuz anlatıyor
Anlatıyor anlıyorsunuz
Nihayet
Bir gün yitiyor yine anlam
İçi yine boşalıyor kelimelerin
Sus, yeter! Anlamıyorum!
Anlatmayı sürdürüyor
Susmamacasına
Emretmeye başlıyor
Sizdeki siz
Karşı koymak imkansız
Kulaklarınızı dolduruyor
Beyninizde çınlıyor ses
Sus! Yeter!
Sesler yükseliyor
Bir sizden, bir sizdeki sizden
Karışıyorsunuz
Kim kime anlatıyor
Kim kime emrediyor
İtaat geliyor ardından
Kayıtsız
Tanımıyorsunuz
Hangisi siz, hangisi sizdeki siz
Çaresiz
Ölüyorsunuz
Katil - maktul
Hanginiz anlaşılamadan..
Neden anlayamadan…
(22 Ağustos 2005)
Sıla Nur KökenKayıt Tarihi : 22.8.2005 15:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!