Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Allah c.c. tez zamanda israili kahreylesin. O yüceler yücesi sizden de razı olsun. Hissiyatımıza tercüman oldunuz.
Tam puanla özel listeme alıyorum.
Saygılar.
Duygular dizelere yansıdıkça güzellikler meydana çıkıyor. Duygularınız susmasın. Selamlar...
Tebrikler Üstadım!
Bilenerek okudum. Allah insanlık düşmanı bu yamyamları kahreylesin.
Selamlar.
Şiirin dörtlükleri israilin zülmünü gözleri önüne fazlasıyla sermiş. Etkili dizeler. Tepkili dörtlükleri doğurmuş. Tebrikler usta kaleme, tekrikler ve tebrikler. Tam puanla.Listemde. Selam ve saygılar
TEBRİK EDİYORUM SİZİ GÜZEL ŞİİRİNİZDEN DOLAYI ÜSTADIM .ALLAH ISLAH ETSİN ONLARI ISLAHLARI MÜMKÜN DEĞİLSE ONLARI KAHRU PERİŞAN ETSİN .ANTOLOJİ+10TAM PUAN.BENİMDE İSRAİL İSİMLİ ŞİİRİM VAR OKURSANIZ MEMNUN OLURUM .SAYGI VE SEVGİLERİMLE ÜSTADIM.
İSRAİL
İşgal ettin o gemiyi İsrail.
Söyle sonun bu dünyada ne ola
Gözü yaşlı yetimleri bıraktın.
SÖYLE SONUN BU DÜNYADA NE OLA
DİLEĞİMDİR CEHENNEM DE VER MOLA
Yaralıya kelepçeyi taktılar.
Çekiç ile sopadan da korktular.
Silahsıza kurşunları sıktılar
SÖYLE SONUN BU DÜNYADA NE OLA
DİLEĞİMDİR CEHENNEM DE VER MOLA
Filistin’i tecrit etti dünyadan.
Buna rağmen yardım geldi her yandan.
Yardımı da çevirdiler bir koldan.
SÖYLE SONUN BU DÜNYADA NE OLA
DİLEĞİMDİR CEHENNEM DE VER MOLA
Tükrük ile boğar seni TÜRKİYEM
Şehittir bu dünyada hediyem.
Bu sözlerin üzerine ne diyem.
SÖYLE SONUN BU DÜNYADA NE OLA
DİLEĞİMDİR CEHENNEM DE VER MOLA
Marmara’nın mavisi kırmızıya boyandı.
Orda olan ne elemli figandı.
Buna rağmen bu acıya dayandı.
SÖYLE SONUN BU DÜNYADA NE OLA
DİLEĞİMDİR CEHENNEM DE VER MOLA
Ölüm listesiyle o gemiye çıkıldı.
Bir bir kurşunlar acımasız sıkıldı.
Biliyorum bunlar çakaldan da çakaldı.
SÖYLE SONUN BU DÜNYADA NE OLA
DİLEĞİMDİR CEHENNEM DE VER MOLA
MEHMET ÇELİK
Tek kelime ile harika diyorum
Kutlarım usta kalemi
MAVi MARMARA DESTANI
Gazze'nin özgürlüğü için
Ya Bismillah deyip Türk mavi sularından
Dualar alıp kardeşten babadan anadan yardan
Demir aldı Mavi Marmara onurlu limandan
Cephane değildi götürdükleri
İlaçtı insanî ihtiyaçtı
Oyuncaktı bebelere
Özgürlüktü delikanlılara ninelere dedelere
Kara bir günün sabahı
Sabah namazında bastı İsrail azmanı
Lanetli bir ordunun uçakları
Botları sardı dört bir tarafını
Her Türk asker doğar nitekim
Olmasa bile tek silahı
Savundu kendini Mavi Maramara'da sivilim
Yetmedi gücü lakin
Vuruldu dokuz yürekli mücahit alınlarından
Çığlıklar arşa dayandı
Tekbir sesleriyle Marmara'dan
Arzuluydular şehadet şerbetini içmeye
Yeminliydiler gazi olmadan Türk Yurdu'na dönmemeye
Bekle bizi ey din kardeşim, deyip
Söz verdiler Gazze'ye
Gönüllülerdi yardıma
Terörist değillerdi oysa
Gördüler işkence ve taciz
Vuruldular prangalara
Zincirler bıraktı onurlu bedenlerinde iz
Sarılmadan din kardeşlerinin kollarına
Meşakatli uğraşlardan sonra
Diplomatik baskılarla
Aldı Yüce Devlet'im
Küffarın elinden evladını
Yüzlerce yaralılarla
Ay yıldızla
Filistin bayrağıyla
döndüler tabutlarla
Senin tabutun olsun ey İsrail, Filistin
Mavi Marmara'da sen bir kez daha yenildin
Ağlama duvarın yıkılsın başına
Boğsun seni kendi lanetin ve kinin
Kahreylesin Rabbim
İki yana düşsün ellerin
Merhamet eder bil ki Yüce Rabbin
Ahın yerde mi kalır
Unutulur musun sen hiç ey şehit
Unutmaz kardeşlerin ve Filistin
Gökkubbeye yazıldı
Sânın destanın. ............................ Hacer Kozanlı
Allah(cc) inşallah ecrini verecektir. yüreğinize sağlık, saygı ve selamlarımla.
SEVGİLİ KARDEŞİM KATİL İSRAİL İSİMLİ ŞİİRİNİZİ FACEBOOK TA YAYINLADIM BİLGİLERİNİZE İBRAHİM ACAR
http://www.facebook.com/profile.php?id=100000271452719&ref=name
M.İhsan hocam,
SÖYLEDİKLERİNİZ HER SÖZÜN YAMIŞ OLDUĞUNUZ ŞİİRİNİZİN AMACINA ULAŞMASI DİLEĞİYE GÜEL GÖNLÜNÜZÜ TEBRİK EDİYORUM SELAM VE SEVGİLER ON PUAN TAM PUAN.
Bu şiir ile ilgili 39 tane yorum bulunmakta