Ansızın uyanacaksın
bir sabah
odanda taze kır çiçekleri
beyazlara bürünmüş duvarlar…
Bulut kopmuş inmiş odana
yıldızlar yanında, yanıbaşında.
Bir resim kadar sessiz
ne bir inilti
ne bir hıçkırık.
Hiç bir gözyaşı teselli edemez seni
çünkü yoksun sen artık.
Tükenen bir ömürdü yaşadığın.
Ha bir eksik
ha bir fazla.
Sonsuza giden bu yolda
gün dediğin nedir ki...
Haydi ne duruyorsun
çöz bohçanı,
giyin beyaz fistanını
aç kanatlarını
ve katıl güvercinlere.
Kayıt Tarihi : 5.5.2008 11:57:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!