Ellerinde zincirlerle girdiler yüreğime
Cellat düşünceler
Asacaklar, asacaklar duygularımı
Durmuyor, durmuyor katil düşünceler
Durdurabilir mi acep bu zincirler
Sana olan sevgimi
Atabilirler mi kahverengi gözlerini yüreğimin derinliklerinden
Bir zincirle terk eder mi o gül kokun ciğerlerimi
Firar eder mi gülüşün ruhumdan bana fazla gördüğün mutluluğumu çalarak
Eriyor ruhum, eriyor bu zincirlerden
Bu sensizlik düşüncelerinden
Söyle, söyle bana
Gidiyor musun gökyüzümden
Ne olur, ne olur alma ışıklarını gözlerimden
O güzel sesin yenik düşmesin yüreğimdeki feryatlara
Söyle o zincirlere
Asmasınlar gözyaşlarımı
Her damlasında hayallerimizin gizlendiği o gözyaşlarını
Kayıp gitmesin ellerinin izleri ellerimden
Biliyorum illa bitecekti bu rüya
Terk edecekti ruhun ruhumu
İlla idam edilecekti bu rüyanın kahramanları
Ya biz ölecektik
Ya ben, ya hayallerimiz
Bir idam mahkumu olacaktı illa ki senle dolu yüreğim
Bu dünya çok dar
Bana, yüreğime ve düşüncelerime
Ya yüreğimdeki duyguları asacağım
Ya kendimi
Ya da bu zalim düşünceler bizi...
Kayıt Tarihi : 6.2.2025 05:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ölüme terk edilmiş bir yüreğin hikayesidir bu şiir. Her yürek bir gün ölür illa ki Ama her yürek yalnız bir ölüme terk edilmek zorunda mı?
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!