Katil ben suçlu sen Şiiri - İlyas Gültekin

İçimde büyüyen aşkının her anına şahit olduğum gibi,
Gidişini ve bende bitişini izliyorum...
Söküp attım seni hayallerimden..
Buğulu camlara adını yazmıyorum artık..
Katili ben olan bu bitişe azmettiren sendin..
Layık olmadığını anladığım günden beri,
Senden nefret bile etmiyorum..
Kalbimin kapılarını sonuna kadar açıp azat ettim senden miras acıları..
Bir uçurtmanın ipine bağladım düşlerimi ve bıraktım başı boş rüzgarlara..
Aklımın ücra'ların da dolaşan ağrıları katlettim.
Dizginledim gözümden dökülen yaşları..
İçimde uçan kelebeklerin kanatlarını kırdım,
Saksıdan söküp attım çiçekleri.
Gök kuşağımdaki renkleri eksilttim.
Sana benzeyen hiç bir şey bırakmadım etrafımda..
Seni unutmak adına,
Kefareti olmayan yeminler ettim,
Tövbe kabul etmez küfürler doladım dilime..
Yoksun diye de ölmek falan gelmiyor içimden..
İnsanlardan kaçmıyor, kalabalıkları daha çok seviyorum artık..
Geceleri seni düşünüp uyumuyor, uyanır uyanmaz da sensizliğe yakmıyorum ilk sigaramı.
Seni hatırlatan her eşyanın üzerine ismini yazıp yaktım..
İsmini kazıdığım ağaçları bulup kökünden söktüm.
Baş harflerimizi yazdığımız bankları kırıp döktüm..
Bir zamanlar sen ol diye verdiğim çabayı,
Şimdi seni içimden bütünüyle atmak için veriyorum..
Bütün olumsuzluklara karşı direncimi yitirdim.
Oldurmaya da çalışmıyorum hiç birşeyi..
Ve ben sözümü tutum seni unuttum..
Ve anladım ki,
Seni unutmak yaptığım en doğru şey.
Senin için savaşmaktan vazgeçtim
Mutluluk sen sandığım herşeyin sensizliğindeymiş...