Katil Şiiri - İbrahim Saygılı

susuyorum
beklemekten yoruldum.
sahtelik akıyor insanlardan
kendime de inanmıyorum artık
gerçek sandığım eski ben
koca bir yalanmış.
doymuyor içimdeki şeytan
engel olamıyorum artık.
dik duracak halim kalmadı
her günü bitirmek ve uyumak için,
direniyorum.
kalabalıkların içine hapsettiler
insanlardan kaçıyorum, kaçamıyorum
ne yalnız ne onlarla.

parça parça olmuşum
her birinin derdi başka.
tetikte bekliyorlar
kuşku içimi kaplamış
sırtlanlara benzetiyorum onları
kimisi aç kimisi saldırgan
benimse yaralarım var
gücüm yetmiyor
yoruldum
insanlara gülümsüyorum
Gülüşler de sahte olur mu albayım.

gözlerim görmesin istiyorum
gözlerim üstünde
onlar insan, ben insan gibi
ne sevgi ne şefkat
koca bir boşluk
adını koydum albayım
onlar avcı bense av

sadece onlar değil
ya ben? onlardan kalır yanım var mı?
ama elimde değil.
kimsenin uğramadığı bir zindanda
sadece nefes alıyorum

ne desem farketmez
geçmiş direksiyona içlerinden biri
yol bozuk bozuk
o nereye isterse oraya...