Katil Şiiri - Mehmet Çoban

Herhangi biri
Sıradan düşleri
Düşünceleri

İnsan, insanlık üzerine
Kurulmuş hayalleri

Olmak isterdim
Olmak isteyenleri
Dost bilirdim

Tarih insanı kirletti
Katilleri kahraman ilan etti

Eli kanlı insanlar
Hayallerinde çıkarlar
Kafalarında planlar
Patlatılan silahlar
Ortalıkta dolaştılar

Kadın, çocuk, yaşlı, ihtiyar
Masum, suçlu ayırmazlar
Fareler gibi kovalanırlar
Kaçacak yer bulamazlar
Öldürülürler, asılırlar

Katiller rakı masalarındalar
Kahkahalarla zaferlerini kutlarlar
Tarihe altın harflerle yazılırlar
Dogmalarla korunurlar
Tanrılaştırırlar
Putlaştırılırlar

Soramaz insanlar
Nedendir akan kanlar?
Karşılarına dikilir yasalar
Akla, kalbe, dile parmaklıklar
Ya da gösterilen sehpalar

Ömürden ömür biçtim kendime
Sordum hangisini isterim diye

Ömürlerden ömür biç kendine
Sor hangisini isterim diye

İşte katiller, yandaşları, kahraman niyetine
Yardakçıları, şakşakçıları, dolaşır çağdaşım diye
Köşelere kurulurlar bizde insanız diye

İşte mazlumlar toprak altında
Sürülmüşler oraya buraya
Satılmış insanlıkları iki pul paraya
Kurban edilmişler doymaz çıkarlara
Hakları boğulmuş rakı masalarına
Binler, on binler, yüz binler dizilmiş sıraya
Tespih taneleri gibi saçılmışlar oraya buraya

Zulüm şahlanmış medeniyetim diye
Sordum kendime bu işin neresindeyim diye
Sormalısın kendine bu işin neresindeyim diye

“bir insanı öldürmek insanlığı öldürmektir”
“insan öldürme üzerine kurulan politikalar katilliktir”

“bir insanı yaşatmak insanlığı yaşatmaktır”
“İnsanca düşler kurmak, yaşamak insanlıktır”

Aklım, kalbim sıradan biri
Okurken, dinlerken tarihin kirlerini
Sızlar, kararır düşleri, düşünceleri
Katil ilan eder insanlığı kirletenleri

04.12.2011 – İzmir