Yuva kurup gideceğim bilmediğim hayatlara..
Anne de olurum belki..
Halbu ki nasıl isterdim çocuklarımın babasını sewmeyi..
Sewdiğim erkeğe ewladımı vermeyi..
Kime ne günah ettim esirgendim bu nimetten..
Gitmeliyim artık ben;
Bekliyordur..,
Bilmediğim bir koku bilmediğim bir beden
Doğamayan çocuklarımın katilisin sen!
Hiç utanma sıkılma bu feryatlarıma
Sadece kabul et;
Zehir verdin sevda diye bulaştın sol yanıma….
Bir ömür nasıl geçer sewmediğim yataklarda..
Sabaha çıktığım her gecenin katilisin sen!
Artık sewemeyeceğim adamların katilisin sen!
Doğamayan çocuklarımın katilisin sen!
24 mart 2009 16.19
Özge HayatKayıt Tarihi : 24.3.2009 16:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Özge Hayat](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/24/katil-39.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!