Katil Şiiri - Ramazan Adil Uysal

yüzünü tanıdığım eşkaline yanıyor katil
sular seller akıtıyor ganj’ın gözleri
yakıyor gizemi buhurdan kokan sefiller
ölümcül ruhunu ateşe doldurup sersefil
Allahım! Allahım!
yere kapaklanıyor safdil!
bildiğim eşkaline sabun köpürtüyor narsist
gizliden ihtiyar gölgelere nikotin zerkediyor

yürüdüğüm yollar yosun tutacak şafakta
ihtiyar gövdeme dalgalar köpürtecek sahiller
isli camlar ardında korkulu gözler donuk
peykeler üstünde oynayan mahpeyker çocuk
uykusu beşikte merbut, evrende mesut
akıl, henüz sahrada özlenen bir bulut
portatif üzengiler kuşanmış hayat ninnisi
yüzünü, tanıdık hançer yüzünü makaslıyor
kör karanlığı boğuyor şafak tilkileri
yüzünü tanıdığım eşkalini sınayan katil;
yüzünü, yağmur yüzünü örseleyen katil.

sezgiler yükseliyor -medyum dilince - sahte
dikenli, özgün mesajlar geçiyor telefonuma
kinini dondurup kanla yakıyor afakı -yanardağı katil