Katil Şiiri - Hatice Kelleli

Kan çeker, elbet döner gelirsin şehrime
Siyaha bürünmüş yastan, kan akan caddelerden
Bir de benden çekine çekine
Usulca girersin semtime
Susmak bilmez ağıtlardan,
Saçlarına dökülen yaşlardan
Kaçar adımlarla girersin mahalleme
Koşarsın koşabildiğince
Sokulup sokağıma yürürsün adım adım
Kanter içindeki tüm çevikliğinle
İlerlersin bana doğru yüzsüzce
Tam herşey bitti derken;
Rüzgar uğultusu acımı çınlatır kulağına
Sonbahar yaprakları, yaptıklarını vurur suratına
Akan yaşlarımı yağmur anlatır sana
Tüm ışıklar söner kalırsın karanlıkta
Binbir panikle,çekine çekine geleceksin evime
Son bir hediye bulacaksın benim yerime
Merakla açmanı bekleyen son bir hediye
Önce anlam veremediğin bir avuç toprak
Sonra da sana bırakabileceğim
O donmuş elleri bulur korkarsın apansızca
Sana bıraktığım eller...
Yalnızca seni saran tüm sıcaklığını sana veren
Seni okşayan ellerim...
Önce korkar çekilirsin kenara
Ama bilirim merak eder dayanamaz dokunursun yavaşça
Seni ısıtan ellerin
Artık sana vereceği son bir donukluk çıkar karşına
Sana vereceği son bir donukluk
Aşkımın sıcaklığını ezip geçen,
Beni bir kalemde unutan sen,
Artık unutamayacağın bir donuklukla
Benimle yaşamak zorunda kaldın
Bilirim hazmedemezsin sen bunu
Haykırırsın etrafa haksızlık bu diye
Birde son bir mektup çarpar gözüne
Açtığında sarsılacağın son bir not bulursun
İçinde sana bu hediyeyi anlatan
Son bir not...
Sana bu eller sensiz kalamaz dediğimi
Sana ait olduğunu anlatan
Son bir mektup
Koşar ararsın beni sorarsın beni
Söylerler sana sen gittiğinde öldüğümü
Sensizliğe tahammül edemediğimi
Artık zaman seninle akmakta
Pişmanlık acısı seni yakmakta
Vicdanın seni boğmakta
Artık mezara gömdüğün bir ceset
Birde katil makamı sahibisin
Son sözüm sana bu acı sende hiç dinmesin