Zeliha’ya,
(İ.Ü.Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi)
Sözlerimi tükettiğim an çaldım kapını
Oysa konuşacak çok şey vardı
Ellerim boştu şiirlerim yitik
Ama çaresiz değildim
Yüreğimi sardım sarmaladım da koydum kapına
Sen mutlu olasın diye
Sen yüreğime tutundun
Sen yüreğime tutuldun
Ne tükenen sözlerimi gördün
Ne boş olan ellerime baktın
Sevgi bu değil miydi zaten!
Kayıt Tarihi : 30.4.2009 00:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!