İnsan sevdiğine, sadece elindeki gülleri vererek yeterince sevdiğini gösteremezdi. Aşkın aroması geçicidir. Gerçekten sevenin gösterdiği gül elinde kalırdı. Çünkü dikeni kendi kanıyla yapışmıştır. Ve insan karşındakine ancak, dikenin tesiri sayesinde pereştiş edebilirdi. Yüreğin altyapısı haz değil, acıdır. Zira ona verdiğin gülü değil, göstermediğin külü koklamasıyla yaşanırdı kusursuz sevdalar... Yalnızca duyular ile karşılık verilen aşk, katıksız bir hazdır.. Hiç kimse sıradışı görünmez, çünkü hepimiz sadece dikenleri görünen, olgunlaşmamış birer gül ağacıyız. Kendinizi sevmeye devam edin, kimse sizi umursamasa bile.. Issız çöllerde bile kıpkırmızı güller açmışsa, kalabalığın içinde sen ıssız değilsin. Bilakis kalabalık senin yanında ıssızdır. İsteyen gelir koklar sizi, ama hiç kimseyi hayat bahçenize kök salacak kadar sevmeyin. Şiddetli bulutlardan kaçıp, susuz bırakmayın elinizdeki gülleri, sizi anlayışla sulayacak ve uğruna soluklanacak insanı bulana dek...
Berke SelmanKayıt Tarihi : 18.4.2019 00:13:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!