Katıksız Gül Şiiri - Berke Selman

Sen kendini bir gül sanabilirsin,
Ama her zaman güzel kokar mısın?
Olsa olsa seninle biz, yıllar önce,
Bir gül ağacının tohumlarıydık.
Tohum kalbimde yeşerirken,
O kadar dikenli yollardan geçtim ki,
En sonunda açan güller,
Gözlerimde çiğ damlası,
Dudaklarımda ise düğümlü yaprak oldular.
Ve ben senden beni anlamanı değil,
Anlayamamanı beklemiştim.
Aynı, seni gizemli halinle sevmemin,
Daha güzel koktuğu gibi.
Ama sevmek bir çiçeği sahiplenmek için,
Saksıda yetiştirmek değildi kardeşim.
Ne var ki sen sevilmekten çok,
Saksıda bir çiçek olma güvenliğini seçtin.
Karar senindi.
Ben katıksız bir gülü sevmesini bilirim.
Yani derinliği kadar toprağın...