Katık Reçelleri Şiiri - Mehmet Faruk Peh ...

Hiç tanımadığım bir kadına hiç anmadigim duyguların sözleri,
siz beni siirlerimle anacaksiniz, ben sizi ömrümle..
Bir devran geldi anılar ucustu göğsümde.
Icerimin davasını bilir misiniz?
Bana uzak derinimin..
aleni tuzak kuruyorsun ama bu ben değilim ki..
O bildiğin ben değilim en azından.
Orada bir adam var gecenin yarısını karalayan.
Kara kalem portrenin muessiri ben değilim ki..

Misal bir kadın sevmisim,
bir ateşe düşmüş, yanmisim..
Hiç tutmamisim ellerini..
Yine de ihanet etmedim diyemem ki..
Şuralar senin soğuk dağların,
Delik tabanlı postallarim
yürüdüm diyemem ki..

Yalnız yangınlı bir Mart gecesi
Kulagimda kendine iyi bak sadasi duyarken
Tamamen odaklanip hissedemem ki..

Şimdi ömür merdivenleri dimdik
Bahar ayazdan giriyor.
Ekmegimi üşütür ellerim,
Suyum cesmede bumbuz..
biliyorum öylesi soğuk değil ama
Aralık aralık usuyorum,
Dirhem dirhem yanarak
ateslice sevisen bir kadın gibi gözleri kayarak..
Sıfır derece sevdalardan ümidini ayırmış
Mermiden salincaklarda gökyüzüne bakarak..

Elveda demeyeceğim
O lavinianin mahur talihi.
Öyle de gidemem hemen.
Daha çok başımı one egecek ay sonu bordrolarim..
Sigara parasına duman ettiğim zamanlarda,
Midyeleri limonla boğan Romanlar gibi,
Umuduna ekmek banan bir sokak tinercisi...

Aşksız asklarla sevismenin nedir ruha tesellisi?
Birçoğumuz boş davaların emekcisi..
Sonradan türedi teknolojik aşklara emek vermeler,
Uzaktan severken, yakinsak baglanmalar,
Aglanmalar ve bosanmalar,
Belki de ömürlük seviyorumdur
Ona aldığım gülleri kurutup hayalimde..
Birazda şeker katıp tadını çıkarmanın,
Katık recellerinde..