Katia Şiiri - Cahit Pehlivan

Her günün sabah ufkunda,
Güneş yerine, sen doğarsın KATİA.
O sabah güneşi ile bizim kıyılarda
Dalga dalga senin ismin çınlar KATİA.

Bülbül konduğunda gül dalında,
Hoş sesi ile senin güzelliğini över KATİA.
Ozan, özlü sözler için dokundukça sazına,
Senin için yazdığım şiirleri anımsarım KATİA.

Her yerde seni görüyorum. Güneşte, ayda,
Derin bir ah! ..da, durgun bir suda, KATİA,
Gül kokulu mektuplarını bekliyorum. Gülpınar’da,
Seni de mektupların kadar, özledim KATİA.

Şimdi bu satırlarımı, sana yazdığımda,
Bilmiyorum. Neredesin? Ne yapıyorsun? KATİA.
Paduli’nin neresinde hangi sokağında, yaşıyordun?
Ne olursun gelecek mektubunda, yaz bana, KATİA.

Bu mısraları, yirmi bir ocağın sıfır üç otuzunda,
Seni göz yaşları ile anarken yazdım KATİA.
Bir elimde kalemim, bir elimde sigaramla,
Baş ucumda dolaşan yeşil dumanımla,
Seni, sana anlatacağım. Mısralarımla KATİA.

Çanakkale/Gülpınar