Katı Hayat Şiiri - Nuran Karaca

Yeter hayat! her dogan günde
Yeni icatlarin var acmaya basima.

Ihtiyacim yok artik,
Bir sürü oyalayici dil dökmene.
Dertle demlendigim yeter!
Kastin nedir bana böyle?

Bir kenarda davasini gütmemek,
Eli bagli durmakta, yakismiyor bana.
Acele etmedim insafina siginmaya,
Ama sende;
Agiz birligi etmekten vazgec kaderle.

Hic dokunmadan nabzima,
Düsünceni vur aciga.
Cünkü bundan daha fazla,
Daglanamaz kalbim korkma!

Yoksa, antmi ictin?
Sana ne bedeller ödersem ödeyim
Beni mutluluga götürmemeye:,

Ve mutlulugun garantisini,
Yine de imzalamamaya bana.

Öyleyse verdiklerini,
Az kaldi hirsla basina calmama.

Talan etmeyi amaclamissin,
Nasilda su ömrümü ya!
El cirpiyorum sana karsinda.
Ahh, hayat, ahh,
Cok katiymissin sen, laf aramizda...! ! !