Katherina Şiiri - Zeynep Ergün

Sessiz film oynuyoruz sanki
Aşkımı anlatıyorum sana,
Anlamıyorsun Katherina..

Çoğul olmamıza yetmiyor sevdamız
Sıyrılamıyoruz tekilliğimizden

Seviyorum sessizliğini,
Gölgene yapışan kimsesizliğini..

Esaretin koparıyor zincirini
Ben kafeste hayvan..

Ürkütmesin vahşetim,
Merhametinle evcilim..

Siliniyor içimdeki yollar..
Asılı kalıyor boşluğunda vahşi homurdanışım..
Aslımı kaybediyorum yabancı suretinde..

Tekilliğimden kopan parçalar,
Eksik bırakıyor ben olmaya..
Ve daralıyor kafes..

Kaçıyor özgür kalan esaretin..
Önünü kesecek eşkıya,
Saklan Katherina..!

Neyin kaldı ki verecek..?
Tekilliğinden başka..

Ağlama Katherina
Ağlama..