Katerina Şiiri - Ali Çağla

Sen kimsin?
Yazarı görmesin diye hangi bir romanın ortasından bakınıb da
Haykırıyorsun acını?
Hangi aşığın tize köklü sazında çığırıyorsun tüten yüreğimin itiraflarını?
Hangi savaşta kanı revan olan asker gibi bağırıyorsun Katerina?

Bu karmaşanın ortasında sesini unutmağıma mahkum ediyorlar beni,
Gözlerimi yem yapacaklar kuğulara, yüzünü görsem.
Tüm isimleri ifşa ettiler şiirlerimde
Seni masamın üzerinde görmeyenler.
Duramadım, uyanamadım
Ve seni doğunun faytonundan indirdim, sırtıma sarıdım rüyalarımda
Rüyalarımda ihanet damgası bastılar adımın üzerine – gazetelerde.
Beni intihara teşvik edenler.

Her gece sana şiir yazmak istesem bile
Şehzadelerin salıncağının ipinden asılacağımdan korktum!
Korktum,
Senin isminin bakireliğinin lekelenmesinden korktum.
Duramadım, uyana bildim,
Kurşunlara sarılan askerler gibi saçmaladım.
Durdum, uyana bildim, yazdım...
Korkularım yok olsun diye yazdım Katerina.

Yarından itibaren aslan yürekli olup çıkacağım dışarıya,
Yarından itibaren yumruklarımı sıkarak saklayacağım cebimde
Yarından itibaren emanet etmeyeceğim sağ gözümü, sol gözüme
Yarından, ah, yarından...
Benim yarınımı çalanları unutmayacağım Katerina...

Seni kaybettiğim kulübenin adını “Görünmezlik” koymuşum
Seni hiçbir kulübede bulamayan gözlerimi azarlıyorum.
Sesin geçiyor aklımdan, çığlık atıyorsun.
Ah... Aklım...
Aklım olsaydı kafedeki arkadaşların lafına kanmazdım,
Aklım olsaydı kalemimi kıran vefasızlara dost söylemezdim.

İsmini hatırlıyorum sadece,
İsminin arkasına saklanan kadını hatırlayamıyorum sadece.

Seni beyaz levhaları çizerek hatırlamak istesem de
Çürüyor elime aldığın kalemin levhaları.
Hangi kalem muktedir olar
Yüzünü sabah güneşinden parlak çizemeğe?
Hangi renkle aydınlata bilirim kalbini?
Gözlerini nasıl çize bilirim ki gözlerinde boğulmayayım Katerina?

Sen kimsin?
Sesini en yakından duyuyor
Babamın laflarını duymayan kulaklarım.
Yanımda olsan bile
Açamıyorum iki yüz yıldır
Görmek istediğime kapanan gözlerimi.

Sen yorğun atlı bir Tatarsın,
Çadır kuruyorsun rüyalarımda her gece,
Her gece çığlık atıp geri getiriyorsun beni sessiz uçurumdan.
Son sigaramı yakmama aldırma
Şimdi boş sigara paketlerine yazıyorum ismini.
Kimse görmesin diye başıma örtünüyorum yorganımı
Yalnızlaşıyorum
Ve seni görmeyen gözlerime zulmediyorum gözyaşlarımla...

Sen kimsin?
Seni hangi kral Batıdan casus gönderdi rüyalarıma?
Nerenin tuzunu basmak istersin yarama?
Seni hangi perdenin arkasına sakladılar?
Beş,
Dört,
Üç,
İki,
Bir...
Açılıyor perdeler
Tüm aktörler sahnede görünüyor senden başka
Hayatımda vefasızlık rolünü oynayan aktörler...

Bugün beni intihara teşvik edenler
Yarın ölmediğini gördüklerinde
Elleri ip olacak Katerina,
Elinde boğulacağım beni alkışlayanların.
Batının uçağına binip sen kaçma doğudaki rüyalarımdan,
Benimle kal Katerina, benimle kal...