Katalitik orospu Şiiri - Mustafa Tunca

Elbet yumuk yumuktu ellerin.
Bembeyazdı.
Gözlerin boncuk boncuk.
Şaşıyor insan bu büyük istemsiz değişime.
Yaşın kaç bilmem ki...
Kaç vites değiştirdin o ellerle...
Körpe vücudunla kaç kilometre hız yaptın ters yönde...
Onu da bilmem.
Bildiğim, hava soğuktu.
İnsandan çok uzaktı duygular.
Ve ruhum ancak bedenini kiralamaya yetiyordu.
Üşüyordum ateş gibi yanan bir bedenin yanında.
Hikayeni sorsam ısınırdım belki ılık gözyaşlarında.
Kirpiklerinden akan inci tanelerinin deltasında bir şehir kurardım sana.
Uzatma hadi... soba yakıyoruz burda...
Katalitik soba...
Ve birden o ıssız deltada kurduğum şehir yerle bir oluverdi.
Sesleniverdiler diğer bütün mağlup şehirler
Her biri ayrı intikam istediler...
Yıllarını tuzlu sularda geçirmiş gözlerin intikamını...
Dolaştığımız caddelerin,
Öpüştüğümüz sokakların,
Zamansız uyandığım uykuların,
öldürdüğüm zamanın,
Haykırışlarla bezeli,
Çok sesli intiharların sessizce kaybolduğu ölümüne mavi gökyüzünün,
Ve en çok da atletime iğneli nazar boncuğunun...
Alamadım...
Sen bir katalitik orospu bense herhangi bir ayak izi....
Gitmeli artık...
Anladılar hikayemizi...