Kat Kat Hüzün Şiiri - Atilla Durukan

gezdikçe tek başıma, mutlu sanırdım kendimi,
açılırdı yüreğim,bakarken gök yüzüne
üflerken dumanını siaramın gülerken,
gülerdim sevgilere,manasız aşklra.

hep böyle geçsin isterdim,ömrümü, yalnız,
uçları kapalı köşelerdi benim için hayat.
ta aki,,,,
güneşin aniden kararmasıyla,
sıcağın aniden soğumasıyla.
gözlerimde çektiğim renkli fotoğrafların
aniden flulaşmasıyla.
musalla taşına değince kafam
anladım,neredeyim,ne yaptığımı.
kaoslar içindeymişim,
boşluklardaymışım yeni anladım.
kat,kat yalnızlık
dalgalı ve katmerli kimsesizli,kteymişim