Beni boğuyor bu kasvetli şehrin bulutları
Kalmadı artık tükeniyor aşka dair umutlarım
Düşüncelerle boğuyor hayatın soyut kavramları
Bilmiyorum onları ve kendimi nasıl tanımlarım
Zindan gibi aşılmaz duyguların taştan kalesi
Nasıl aşarım nasıl bulurum yolu bilmezdeyim
Tüketiyor umutlarımı gördükçe o jiletten telleri
Onları gördükçe tükenip bitiyor benliğim
Çağırsan beni küstüğüm sokaklara yeniden
Oksijenim olsa beni geri getirse oraya o gözler
Çoçukça mutlu olurum olsam bile kaybeden
Olsun alışkın zaten sensizliğe bu soğuk eller
Kayıt Tarihi : 21.11.2022 22:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Aşkına küsüp kasvetli şehire gelen bir aşığın düşünceleri
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!