Yorgun bir asadır ellerimdeki, yüreğim tutunsun diye seçmişim asırlar önce
Tenimin alaz yangınlarından kava döndü, ses çıkarmaz, dayar beni gönlünce
Dargın bir ışık demeti gibidir ufuk, gülümser sevgiyle gözlerimin penceresinde
Sevdalı ruhumun, çocuk yüreğimin kalıplarını saklar bir kadın insan yüreğinde
Yokladıkça yokluğunun yoksulluğunu, her gün yeniden acıkırım sana. Sil baştan susarım kana kana aşkına. Sızlar sol yanım, kahrım olursun, yanar göğsüm, yangınıma sokulursun. İki çaresiz insan oluruz, sen orada yıkık, ben buralarda yapayalnızlığıyla kırık. Avuçlarımıza özlem koyarız sonra, dağılırız birden çok uzaklara, kapılırız bizi bize iten korkulara. Aşk ilerler durmadan, uzanırım ben yosun gözlerindeki o eşsiz ve yaşanası kumsallara.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla