Kasvet II Şiiri - Esat Susam

Günler birbirini kovalamaktan vazgeçmişti.
Öylesine iç içe geçmişti,
Güneşin doğuşu ve batışı,
Uykuların gelmeyişi.
Düşünceler, kurcalar olmuştu geriyi.
Hazin geçmiş, hazin geçmişti.

Süreklilik yoktu hayatımda,
Barınamıyordu bu kavram sürekli olarak.
Unutarak yaşanıyordu da,
Birkaç dakika bile geçmiyordu hatırlayarak.

Bir ahenk içinde düşüyorum,
Hem de tam nakarat bitiminde.
Sahi ben artık denk gelemiyorum,
Sen bulabiliyor musun
Kendini şiirlerimde ?

Merhabaları nasıl yakalamıştık ?
Elvedalar nerede ?
Önceleri imkansız sanmıştık,
Şimdi imkansızlık içinde.

Kiminin erken gelip bulamayışını,
Anlamsız bulmuştum oldum olası.
Çünkü hep geç kalıp bulamamaktı yazgım.
Ben yine içimde hapsolmuş seninle,
Hatta sensizliğimle bir başıma kaldım.

Büyük bekleyişleri çok önce sarfettim.
Aslında olması gerektiği gibi oldu her şey.
Nasıl ki ölmesine neden olan
Kozadan çıkışıdır kelebeğin
Ben sevdim, ben kaybettim.