ışıklar sönünce şehirde
yalnızlık çöker odaya
açar “akşam sefâları” sessizce
pencerenin önünde
evde yalnız sobanın sesi
dalarım düşünceye
duvarları seyrederken
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.