Kasvâ Şiiri - Yunus İlemin 2

Biriniz benim adımı soracak olursa;
Ona derim ki, olmuş benim adım da Kasvâ!
Resûlullah'ın en çok sevdiği devesiyim.
Yaşamanın anlamı yok, Resûlullah yoksa.

Kulağımdaki kesikten sebep adım Kasvâ;
Bana bazen derlerdi Ced'â, bazen de Adbâ.
Sırtımdaysa Nebi, kalmazdı bende hiç taşa.
Benden selam götür Nebi'ye ey bâd-ı sabâ!

Hicrette beni Ebû Bekir etti hediye;
Yüce Resûl, binip gitsin diye Medine'ye!
Şânı büyük peygamber kabul etti ve fakat
Ücretimi ödedi, Allah yolunda diye.

Medine'de çöktüğüm yere yapıldı mescit.
Gözlerim daha nelere olmadı ki şâhit!
Bedir'de, Hudeybiye'de ve Mekke Fethi'nde...
Tebük, hac ve Veda Hutbesi'nde oldum binit.

Çok hızlı koşardım, geçemezdi hiçbir deve.
Ulaştırılacaksa eğer haber acele;
Ya da gönderilecekse bir kimse bir yere;
Bindirilir bir sahâbî, giderdim o yere.

Sonunda bir bedevînin genç bir devesi
Geçti beni, kaptırdım işte birinciliği!
Dedi Nebi, "Bu Allah'ın değişmez kanunu;
Alçaltmaktır dünyada zirveye çıkan şeyi!"

Vefat edince Nebi, dünya yıkıldı sanki!
Uğrağım artık, ya Nebi'nin kabri ya Bakī'
Ya da develerin, atların merası Nakī'.
Birgün ölü buldular beni, kalmadım baki;
Bana da nasip oldu Cennetü'l-Bakī'!

Yunus İ L E M İ N
Dağal/10.02.2024
30 Receb 1445