Kasma Kendini Şiiri - Mehmet Aslan

Havalar mı soğudu, yoksa sen mi anlayamadım,
Eskiden sıcaktın, şimdi yanında hiç ısınamadım,
Değişiyorsun her gün, seni hala tanıyamadım,
Oysa ne hayallerim vardı, sana hala anlatamadım.

Biliyor musun, senin yanındayken kış gelmez sandım,
Isınamadık birbirimize, galiba senden de aldandım,
Tanıyamamışım seni, ilk günkü gülücüğüne kandım,
Nedense o tatlı gülücüklerin, kesildi bal dudaklım.

Oysa ne hayaller kurarak, beklemiştim senin gelmeni,
Sen gelmeden yazmıştım senin için o meçhul şiirini,
Hatırlar mısın o gün, beğenmemiştim çayının demini,
İçimdeki yangın büyüdü, söndür artık kasma kendini.

Anlayamıyorsun beni, daha nasıl söyleyeyim,
Belki de safa yatıyorsun, anlat bende bileyim,
Kalbinde bana yer yoksa, bir daha gelmeyeyim,
Açıkça söyle bana, boşuna seni sevmeyeyim.

Yalnızlığımı öğrendin, ama benimle paylaşamadın,
Belki de ısınamadın, tanıyamadın bizlere alışamadın,
Ya da inadın seni yeniyor, onunla savaşamadın,
Veya sen sevgi nedir bilmiyorsun, onu tanıyamadın.