Kaşla göz ArasındA Şiiri - Hatice Aksakal

Kar yağar saçlarına,
mevsini tel tel, lapa lapa dökülüt,
Bir damla yaş süzülür,
Bütün gertler tek tek söküllür...
Gidene bakmaya yetmez cesaretin,
Dur demeye, ne öfken, ne de aşkın yeter...
El sallayana, kirpiklerin müsaaaaaade etmez,
Koşup sarılmaya, dermanın yetmez...
Boğulursun egsoz dumanları arasısnda,
Griliğe göz kesen bitimsiz bir ufkun arkasında...
Bakakalırsın , dona kalırsın,
Çeker gider kaşla göz arasında...
Karlar düşer omuzlarına,
Kış damla damla b uz keser,
Bir buhar kalkar başından,
Bütün yaşlar uçar gider...
Yüreğin kökünden söküp gidene,
Taş gibi, toprak gibi, un ufak edene,
Seni parçalayıp kanatan, dinmemecesine,
Öldürürcesine, yerlerden süründürürcesine,
Atana, dur diyemezsin, gidene...
Kalırsın yolcular arasında, bir başına,
Dönersin kalabalığın tam ortasında...
Yalnızlığın kabusuna,
Ankara, nın kara kışına...