Kasırgaya Şeref Duyarım

Sahilik yormuş güzelim saçlarını,
Rüyalar, gecenin on üçüncü ayından yaratılsa
Aheste aheste dağıtıyor, derdim;
Saçların, tanrının akıl almaz planlarını.
Ateş böceklerinden büyüyen koskoca bir yangın, aşka taşıyor harını
Ve küller... küller bağrıma uçuşuyor, derdim
Kokusu tel tel sinmiş,
Bir çocuk olup som mavi sularda koşuşuyor,
Ah! Bir kırmızılık ki dudağında,
Parmaklarıma bulaşması en yüce derdim,
Öpmekse kovulmanın sebebi olurmuş
Çile kadar hafif ve tehlikeli,
Dolunay kadar durgun gözlerimi,
Haksız bir savaşın mülküne serdim; el mahkum, dil yorgun
Çarpışma biraz turuncu olmalı,
Sesin de kavganın içinde karmaşık bir soygun,
Yarının çetin esintisi meydanın göçmen kuşunu korkutuyor,
Gideceği yer çaremden uzak veyahut kavgam gibi tuzak,
Saçlarını önerirdim kuşa,
Tüm kaçışlara yasak, yanaklarımda yanan şaraplar kadar ak.
Esinti ırgalamaz beni,
Kasırga çıksa; ben şeref duyardım,
Güneş erkenden doğardı, ben 'sen' görürdüm,
Sonum gelse de istemezdim yardım,
Küller kalbimi dağlarken, şen ölürdüm