Kasırga Şiiri - Hatice Kelleli

Sessizliğin uğultusu çınlıyordu kulaklarda,
Sensizliğin uğultusu...
Yüreğim isyanınla gürlüyordu...
Damlaları dökülüyordu fırtınamın...
İçimdeki çocuğu yaşlara boğan..
Korkudan titreten uğultun...
İçime vuran damlalar....
Sensizliğin fırtınası esiyordu yüreğimde...
Sensizliğin derin kasırgası döndü içimde....
Hortumuyla herşeyi yıkıp giden...
Savuran benliğimi...
Derin bir fırtına geçti bugün yürek sokağımdan...
Kimliğimi kaybettim...
Benliğimi kaybettim....
En çokta seni hazinem seni kaybettim...
Sensizliğin kasırgasına büründü hava...
Önce sevgi kalemi yıktı...
Sonra güvenimi duygularımı yıktı...
Yerle bir etti yüreğimi...
Sağlam bir parça bırakmamacasına kıyıya vurdu...
Şimdi paramparça bir haldeyim,
Sensiz sensiz...
Yüreğimi fırtına vurdu...
Şimdi sensiz bir felaketzedeyim..
İçimde derin kasıga izlerin...
Elimde bıramadığım resimlerin...