Kasıp Kavuran Karanlık

Tükeniyorum yalnız başıma
Hiç el uzatan yok
Gören yok ki hâlimi
Herkese destek olmaya çalışırken
Kendimi yakıyorum
Eriyorum mum gibi
Bana sadece izlemek düşüyor
Yapabileceğim bir şey yok
Hazırlanmak düşer bu vakitten sonra
Heyecanlıyım da aslında
Merak ediyorum
Zaten tükenmiş bir mum
Ne kadar daha tükenebilir
Ne kadar daha ışık saçabilir karanlığa gömülmeden
Kaçınılmaz bi son
Aydınlık bir hayatın içindeyken fark edemiyor insanoğlu
Karanlığın yakınında olduğunu
Yanıp da ulaşacağını
Mutlak aydınlığa