Kasıntı Şiiri - Emrah Kısmetli

Ey paradoks!
Seni çözmeye geldim.
Artık formüller işlemiyor

Bakışlarım bakışlarına çarptı
Kalbim kalbine vurdu
Dudağım dudağına yâr’dı
İçimdeki çocuk bahçene daldı
Yasak çiçeği kokladı

Görmemiştir böyle çarpışma kainat
Ay düşse üzerine, bir kez ölürsün
Her saniye öldüm, her saniye dirildim
Her saniye ağladım, her saniye güldüm
Dört mevsimi yaşadım her nefeste

Senin dönüşünde ahiret vardı bana.
Girsem cehenneme, işlediğim günahsa
Yaşarım yine cenneti senin ateşinle...

Yok dedin, görmezden gelirim dedin.
Gördün mü hayatın çakıl taşlarını.
Gördün mü olmasın dediğin o ağacı
İşittin mi yarım hayatımın parçasını

Biz bir hata mıyız diye sorarken,
Söyle bakalım şimdi!
Ben mi hayatınım yoksa hayatın mı benim
Biz hayatta mıyız, yoksa rüya mı bizim.

Biliyorsun artık, bir gün küsersen eğer...
Bir damla Sevda düşecek,
Gözümde açan Nilüfer’den,
Can suyu olacak canım dediğine benden.