Kasımpatı Şiiri - Can Özcan Özkan

Hani umutlarımızın bittiğini sanıp,
Tamam, hiç daha kötüsü olmamıştı dediğimiz,
Çok günler oldu elbette…
Uykusunda kaldığımız sessiz akıp giden hayatta
Yalnız
Savunmasız
Yorgun yüreklerimiz
Bir göz yaşından başka anlatamazdı kendini
Sıkıldıkça sıkılan mengene yüreklere
Oysa hep içimizde ninniler söyleyerek
Büyüttüğümüz duyguların elleriydi
Ellerimizi üşüten soğukluk
Yalnız
Savunmasız
Yorgun yüreklerimizi
Isıtacak ortak bir ezgi olacak
Karşı yürekten gelen Kasım Türküleri

Çirkinliğimizle gösterdiğine utansa da aynalar
Ya gözlerde akıp akıp kasım türkülerine
Renk olan yürekdeki gizlenmiş gök kuşağını
Gösterebilir mi? Bana…

Parasız
Terkedilmiş
Hasta
Hatta
Virane
Bir beden olsam da Kasımın orta yerinde

Sıkılan mengenede inadına
Tebessümle açan
Her açan yaprağımda
Yüreklerden başlayıp
Yüreklere koşan
Kasım türkülerinde açan
Kasımpatıyım…

Var mısın yüreğinin rüzgarında
Kasım türkülerinin ezgisinde
İnadına açan Kasımpatı olmaya
Var mısın?
Kendin için İnadına yaşamı denemeye!