Nefesim bir izmarit yangınını anımsatır Kasımpaşada.
İçimde sönmeyi bekleyen umutlarıma bir ışık olur haince,
Sonrası hüsran...
Unutmayı ezberlediğim duygularımı ardarda yakar bir kıvılcım ağzında,
Ve tekrar başlar muhakeme geceler,
Belirir en keyifli yerindeyken uykunun eli kulağında sessizlikler.
Bir aheste gecede sallanır başıboş geceler.
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta