Ve Ekim,
Eylül’den kalma yaprakları da
koparıp gitti dallarından.
Sıra Kasım’da şimdi.
Sarı hüzünden sonra, mor hicranıyla
bir vedanın provasında.
Kasım, gri bir cam gibi çatlıyor içimde;
sabahları biraz daha soluk doğuyor güneş.
Mor, acılar kırmızıya çalarken.
Mor hicran zamanı...
Sokak lambaları bile üşüyor artık,
gölgesiz kaldı, adını unutan kaldırımlar.
Posta kutularına atılmış
Eylül’ün son mektubu açılmamış hâlâ.
Şubat ayazı çökmüş şimdiden.
Ve Kasım,
bir zamanlar sevdiğim bir şehrin
adını soruyor bana.
Rüzgâr, eski bir mektubu
bir mezar taşına sarıyor sanki.
Mor hicranla boyamışlar Kasım’ı.
Ne umut kaldı, ne inkâr.
Sadece solgun bir gökyüzü
ve altında yapraklarından eksilmiş,
yorgun ağaçlar şiirlerime eşlik ediyor.
01/11/2025
01:01 #wahran
@demlenmisSiirler
(647)
Demlenmiş Şiirler 2
Kayıt Tarihi : 9.11.2025 23:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!