Kasım Yağmuru Gibi Değil...

Sen kokusuz çiçeğimsin;
ellerini bir akşam vakti sokağa saldığım.

Mavi bu kadar mı güzel görünür
Kasım yağmuru ıslatırken sesini?

Şimdi
Kasım yağmuruna benzeyen
her su damlası
elimi kesiyor,
kanımda sesinin sıcaklığı.
'Hiç kimse gibi değil.'

Soğuk değildi
hiç bir sokak
hiç bir zaman da geç değildi yan yana yürürken.
Zaman dursun diye gitme vakitleri
tüm saatleri kırdırmak isterdim içimdeki çocuğa.

Sokak lambasının altında unuttuk
ve
elleri soğudu unutulanın.

Bana taşıyan ayaklarındır
senin en güzel yerin.

Biliyor musun?
şimdi yorgun bir yağmur düşüyor ve
ıslanmıyorsun o yağmurda.
Bu yorgunluk
Kasım yağmuruna yabancı,
biz tanıdık damlalara açmışız kendimizi.

Biliyorum.
'Hiç kimse gibi değil.'
Kasım yağmurları gibi.