Faika Sarp - Kasım Rüzgarları Şiiri - An ...

Sonbaharın en sarısı Kasım Kara bir yazgı gibi Yazıldın alnımıza En yiğit ağacın döktün yapraklarını Soldurdun vatan bağının Altın başaklarını Kasımpatılar yitirmiş rengini Çağlamıyor dereler eskisi gibi Durgun Bir bıçak saplanmış yüreğine Yitirmiş canını, dirim suskun Titriyor en acımasız ölümden Toprağı, dağı, taşı vatanın Bir kalın öfke kesilmiş Canına can olmak için Atanın Ah bir görebilseydim O güzelim saçlarını Mavi gözlerine bir bakabilseydim Bir tutabilseydim ellerini Düşlerimdeki gibi öpebilseydim Çıkar mı bir daha Onun gibi yürüyen Onun gibi konuşan Onun gibi öğretmen Onun gibi atınca bir adım Milyonlarca adım Ardından yürüyen... Giyiverse kara kalpağını bir Bir daha yürüse Rugan çizmeleri ışıl ışıl parlasa Gürlese Kocatepeden Ben ölmedim daha Evet ölmedi Ağlamayın Kasım rüzgarları Susun Kanadı kırık gibi durmayın kuşlar Bükmeyin boynunuzu çocuklar Ellerimiz var ya ellerimiz Durmadan onu yazacak Yüreğimiz var ya yüreğimiz Onun için çarpacak İşte doğan güneş ondandır Onun gibi kokuyor çiçekler Ondandır düşün rüzgarlarının tümü Ve var olmak özgürce, ondandır Bizler parçasıyız onun Çağlara akan sesi Yarının bekçileri Yaşayan düşünceleri Ölümsüz Mustafa Kemalleri Faika SARP