Acılar ve mutluluklar toplamıyız bu dünyada. O zaman selam olsun hayatıma acı ve mutluluk katanlara. Selam olsun yüzüme gülüş, kirpiğime gözyaşı bırakanlara. Selam olsun yolu benden geçen herkese. Çünkü yolu benden geçenler , beni bugünkü ben yaptı. Çocuk kalan kalbime büyümüş bir insan bıraktı. Onların bıraktıkları ruhumda zuhur eden. O yüzden hoşça kal diyemem hiçbirine. Hoşça kalın yarısı ; dönünceye kadar veda, yarısı da unutmaya gönderilmiş bir sedadır. Unutmak ise kendimizden bir parçayı söküp atmaktır . Ne kadar unutursam o kadar eksilirim.Eksilirsem şimdiki ben olamam ki zaten. Hem benim hamurunda unutmak yok, affetmek, geride bırakmak ve bir daha dönmemek var. Çünkü unutursam kırılışım, unutursam yıkılışım ağlar. Unutursam yalnız kalışım, unutursam aldanışım ağlar. Aynı hatayı yeniden yapar, doğruyu bulamayışım ağlar. Hani bir söz var ya "herkes öldürür sevdiğini" unutursam eğer yeniden doğuşum ağlar. İşte o yüzden hiç birşeyi unutmak İstemedim ben. Bir tek senin verdiğin acı dışında. En çok da o büyüttü beni aslında. Olsun çocuk kalabilirdim ben. Yaşadığım her şeyde varlığının ve yokluğunun hasılası var. Yokken de hayatıma yön veren oldun.Varlığın kadar... Gittiğim yollar, sarıldığım kollar, yaşadığım yıllar hepsi senin mirasın bana...
Yıllar geçti gidişinin ardından ama ben hiç unutmadım. Kasım'dı ve gidişin daha soğuktu Kasım'dan. Hâlâ dün gibi aklımda. Bir çığlıktı kopan sanki bağrımdan . Nasıl da üşümüştü yüreğim. O günden beri sevmez oldum o mevsimi. O da beni sevmedi ki, senden sonra bir acı daha bıraktı bana en hasından..
Ne çok ağlamıştım peşin sıra. Gözyaşlarım bile yanmıştı, içime düşen acının bağırmasından. Öylesine yorulmuştu ki gözlerim, bir hastane odasındaydım kirpiğimi araladığımda. Ve kararmıştı dünya. Bu yüzden bakışımda derin bir siyahlık kaldı benim.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta