Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
unutmak istedim
gerçekle yüzleşmemi
......BAZEN İNSANOĞLU GEÇEKLERDEN HERŞEYE RAĞMEN KAÇAR, İNANMAK İSTEMEZ...
gece ile gündüzün raksında
dem vurulan mektuplar
ah o gönderilmemiş mektuplar…
...BAZEN İNSANOĞLU GÖNDERİLMİŞ MEKTUPLARI OKUSA DAHİ İKNA OLMAZ KANDIRILDIĞINI DÜŞÜNÜR... PEKİ KİM TARAFINDAN??????
can çekişirken ruhum
kesmeliydim köklerimi
gözlerim zehirden ağ
sözlerim ağu
aktıkça içime, zakkumlar çiçeklenirdi
dillenirdi kalemim
anlar mıydınız?
...BAZEN İNSANOĞLU YAŞAYARAK ÖĞRENİR YAŞAMASI GEREKİR İNANMASI İÇİN...PEKİ SİZ ANLARMIYDINIZ EFENDİM????
velhasıl mürdüm sindi mevsime
ya da ben öyle sandım
onun bile bir asaleti var ya
acılardan garip bir haz kalıyor
takvim soğuğunda
yıl dönerken geriye
ağrısız yaşanmıyor
aldanışlar kesiyor yüreğin şah damarını
ya da ertelenmiş vedalar
...BAZEN İNSANĞLU ACI ÇEKMEYİ OKADAR SEVERKİ YAŞAMAYI AMA HAKKINCA YAŞAMAYI ERTELER...
karar sizin...
...BAZEN KARARI KARŞIYA BIRAKIRKEN GÖZLERİNDE GERÇEĞİ GRMEYE ÇALIŞIRIZ. İÇİMİZDEN GEÇENLERE YANSIMA OLMASINI İSTERİZ. KARAR SİZİNDİR EFENDİM.
bilmez misiniz ayrılık Kasım'a düşer
kastım Kasım değil efendim
TÜM SUÇU KASIMA YÜKLER GİBİ GÖSTERİP ALTINDA HAZİN BİR ÖYKÜ ANLATAN AMA SONUÇTA İŞİN GERÇEĞİ İLE BİR TOKAT EDASIYLA BİZİ BULUŞTURAN BU GÜÇLÜ ŞAİRİ CANI GÖNÜLDEN KUTLUYORUM. ŞİİRLERİNİZİ UZUN SÜREDİR TAKİP EDİYOR KARBON BASKISINDAN ÇÖZMEYE ÇALIŞIYORUM HİKAYEYİ. VE GÖRDÜKLERİM BANA DUYGULU BİR YÜREĞİN USTA BİR KALEMLE BULUŞMASINDAKİ TADI DOYASIYA YAŞATIYOR ŞİİR ADINA.
KALEMİNİZİN GÖTÜRDÜĞÜ YERE GİDİN YÜREĞİNİZ ZATEN SİZİNLE...SEVGİLER
Sevgili dost uzun aradan sonra nete geldim ve muhteşem bir şiir ile karşılaştım. Özlemişim sizlerin kaleminden dökülen duyguları okumayı. Özlemleri ve sevdaları yüreğe almayı.
Ben bir şiir değil adeta bir hikaye okudum. Ayrılıkların hüzünlerini yazan bir hikaye. İçimi acıttı ama yinede acıyan yüreğime rağmen okumaktan vazgeçmedim. Okuyan her yürek kendine çok fazla izler bulabiliyor bu hikayede ve kendini bir köşesine koyuveriyor.
Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi. Sevgiler yüreğimden yüreğinize.
KUTLARIM BU DİZELERİ YAZAN YÜREĞİ. SAYGILARIMLA.CENGİZ ÇETİK
ah o gönderilmemiş mektuplar…
can çekişirken ruhum
kesmeliydim köklerimi
gözlerim zehirden ağ
sözlerim ağu
aktıkça içime, zakkumlar çiçeklenirdi
dillenirdi kalemim
anlar mıydınız?
Aslında böylesi bir bölümü ayrıştırmak şiire haksızlık oluyor ama bütününü okuduğumuzda bazı yerler vardır ki yürek yangınımıza birde keşke ekler, efkar çöker soluğumuza...İşte öyle birşey.....
Ama ayrılıklarda ne adreslerin ne mevsimlerin önemi kalır...Oysa biz öğrenmiştik ki Nisanda aşık olur coşkuyla yarışa girerdik, Eylül'de biterdik, dökülürdük hüzünle....Ataol Behramoğlu'nun dediği gibi; Yaşadıklarımızdan öğrendiğimiz birşeyler oluyor hep..Yürek aynı yürek olduktan sonra zemheri ayazında da kor aynı kor..Sadece düştüğü yeri yakıyor...
Sevgilerimle Rengin Hanım
İlk duydum........
çok geçmiş olsun. sabırlar diliyorum, böyle durumlarda ne kadar zor olsa da zamanı öyle akışına bırakmalı bence, ben de bazı durumlar geçirmiştim.
dualarımız sizinle
Rahatsız olduğunuzu ve ameliyat olacağınızı duydum...
Sayfanıza geldim. Yürekten dualarımı sizin için ettim ve edeceğimde...
Geçmiş olsun.
Acil Şifalar Diliyorum.
Selametle yine aramıza dönmeniz dileğimle
Dua ve sevgilerle
her yaradan ölüm sızıyor
sevda güz kanıyordu
dikenli telle örülü yollar
ah o öldürülesi yollar…
hep beni kesiyor
hep beni çekiyordu girdap
yine de gittim
Efendim, yedi sene geçti bir 30 kasımdan bu yana. Aslında Eylül yakmıştır genelde ya, ama bu kasım bir başka vurdu bedenimin çerçevesine.
Güzün zemheriyle oynaştığı son demlerdir kasım, tıpkı ömürde olduğu gibi.
Tebrikler sevgili Alacaatlı, duygular hüzün sarmalıyla bezenip yağmış. Yine de hüzün olmasın efendim.
Yüreğiniz dert görmesin, kaleminiz hiç susmasın.
Selam ve sevgiyle.
RENGİN HANIM
İçten,samimi,sıcak,anlamlı dizeler
Sizi okumanın ayrıcalığını yaşıyorum
İYİKİ VARSINIZ,İYİKİ YAZIYORSUNUZ
YAZMAK SİZE YAKIŞIYOR
(Bu bir iltifat değil,doğru tesbittir)
Sizi gönül soframdaki şiirlerime,
Yaşanılmış öykülerime beklerim
aldanışlar kesiyor yüreğin şah damarını
ya da ertelenmiş vedalar
karar sizin...
bilmez misiniz ayrılık Kasım'a düşer
kastım Kasım değil efendim
.................................
Aldanışlar belki de vuslatın imkansızlığından besleniyor..
Belki de Kasım sadece günah keçisi...
Vedalar olmasa ben nefes almasam olur mu...
Çok güzeldi güzellik..
SEVGİLER...
ah o gönderilmemiş mektuplar…
can çekişirken ruhum
kesmeliydim köklerimi
gözlerim zehirden ağ
sözlerim ağu
aktıkça içime, zakkumlar çiçeklenirdi
dillenirdi kalemim
anlar mıydınız?.... ' harika bir şiir ...tebrik ediyorum okunası bir şiir... antolojide az rasladığım güzellikte bir şiir ne diyeyim ... 10 puan...'
Bu şiir ile ilgili 57 tane yorum bulunmakta