Ve yine gök de esaretli karanlık;
Parlayan yıldızlar,ışık saçan mehtap.
Ve rıhtıma yerleşmiş,biçare yalnızlık;
Önüme serilmiş,duygularımla yazılmış kitap.
Hülyalı uykudan uyanmış; âsi acılarım,
Ah şu yalnızlık,güllerle dolu bahçe gibi;
Ne tarafa doğru dönsem de nafile!
Hep dikenleri batıyor.
Yine de mor çiçekli bahar uğruna katlanıyorum.
Ah şu yalnızlık,ne kadar dikenlerle içimi acıtsa da,naif kokusuyla gönlümü sarhoşa çeviriyor.
Ah şu yalnızlık,o,hep sevdirdi bana;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!