Kasım-ı Hüzzam Şiiri - Keziban Arpacı

Bir nihavend makamı gözlerindeki ela
Derman ararken derde bir de sen katıyorsun
Kirpiğin gözlerinden daha amansız bela
Güftesiz beste ile ruhumu dağlıyorsun

Esrimiş dudakların içindeki gurbette
Meylerin hali harap sensiz iken kadehte
Gel de dindir sızımı sade selam lütfet de
Kelepçesiz kementsiz kolumu bağlıyorsun

Münzevi sokakları bağışlayıp cümleten
Gelebilsen ansızın üşüyen gecelerden
Yetsin yetişsin derken düşüyor kirpiğinden
Son neva makamıyla sen de mi ağlıyorsun