Kasım gecesi Şiiri - Melike Çeliksöz

Yolllar ayırıyorum kirli tozlu raflara
İçimde bitmeyen bir ateş bir gruhla
Aynı döngü sarmalı ayni karavana
Bir kez yok saydığın her şey karşında

Aynı zaman aynı mekan
Hangi karanlık aydınlık olacak sana
Hangi ışığı kapatıp aydınlık olacak sana
Hangi ışığı kapatıp saklanacaksın karanlığa

Belirsiz bir zamanın kaydı kadar çok
Belirsiz bir ruhun gaybı kadar az
Gayri ihtiyari yorgun bir beden
Bari intiharı yok say yol yakinken

Düşüncen kadar derin çukurların kaderin
İçinde hiç sönmeyen ateşin bir çeperi
Ben yorgun olduğum kadar ölüyüm
Canlandırmayın beni

Yattiğim yerden kalkamam aynı toprak altı
Bir bahtım var o da kaderim kadar karaydi
Ben ölürken kahkaha atan sesler korkardı
Öfkem dinsin diye beklerken ben
O bitirdi beni en sağlam yerimden

MM