Yalnızlığın ucunda sallandım
parmaklarımın ucundaydım
gökyüzünden inerken
darağacındaydı şeytan
yanlış kapılara sürükledim dünyayı
aşk son nefesini veriyorken
Kaldırımlar
ev sahibim
ve ağaçlar
binbir beden
üşüyorlar ateşimden
Çıplaklığın mum ışığında yeniden doğuşumun simgesi
çıplaklığın aslında en giyinik hali masumiyetin
Kaldırımlar
ev sahibim
uçuş mesafendeyim
unutma her ölüm erken
kanatlarımda şeytan
içine çağır ben
gece son nefesini veriyorken
20.11.2002
Umut ÜlbegiKayıt Tarihi : 21.11.2002 12:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!