Kasım'da ağaçlar sararmış yapraklarını
Tepeden döktüğün de anlardık;
Zemherinin uzun ve sert olacağını...
Ne ki yine bir Kasım gününde doğmuşum
Yirmi üçünde tepemden düşen aklar,
İstikbâlde gösterdi zîra ne olacağını!
Oysa ne çok severim Songüzü
Eylül'ü Ekim'i ve doğduğum ayı...
Ne çok severim mevsiminde
Armudu, Ayvayı,alıçı ve narı...
Kasım'da aşk başkadır diyen şairler
Bilmezler Kasım'ın Zemheriye aşkını
Zemheri geçen her günümün şimdi
Yapraklar tutsun onulmaz yasını...
Kaç kurumuş yaprak gördüm
Firkatle geçerken otuz üç sene;
Masam da soğumuş çayım
Sigara külleri ile haşrolmuş tablam...
Üşümüş ellerim, yanıp sönen lambam
Meczup ruhumu teskin eden; Yalnızlığım!...
Kasım...
Yasım!
Yaşım!
Ekmeğim!
Aşım!
Gözyaşım!
Aşkım!...
Kayıt Tarihi : 24.5.2021 21:24:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!