Kasım’da “ağlamak“başkadır

Kasım’da ağlamak başkadır
Ağlamazsın içine akar gözyaşın...

Bitişi, yok oluşu, sonsuzluğu ve hüznü anımsatan Kasım...

Belki bu yüzden, acıyı hatırlatan her şeyi kasıma yüklemişler.
Belki bu yüzden, hüznü şarkılar ve filmlere yansımış
Belki de bu yüzden, dökülen yapraklarla yüreğimde bir şeyler kopuyor .
Artık hiçbir şey eskisi gibi değil
kaybettiğim anlar...
Bir daha yaşanmayacak
anılar...
Artık geçmişe dönemeyiz.
Uzatmaların tadı bozuk...

Ve yarım kalmış aşkımız...
Tamamlanmış aşklardan daha büyük...
Çünkü tüketmedik, yaşamadık.
Kasım yaşlılık...
Olgunluk...
Rahatlama...
Hoşgörü
Kabullenmektir.
Yorgunluktur. Anımsamaktır. Özlemdir.
Bir şeyleri istemek gereksiz gelir.
Tek bir şey istersiniz
İmkansızdır.
Hırslar biter.
vedalar gelir.
Hayatın gerçek anlamı Kasım’da saklıdır.

Aslında yere dökülen yapraklar değil, kocaman bir yaşamdır.
Yüreğimizdir.
Savrulan hayatımızdır.
Yaşadığımız sürece topladığımız aşklar, Dalımızdan düşer, avuçlarımızdan kayar.
Kendisi için hüzünlenir Kasım...
O ağlarken bizi de ağlatır için için...
Ve geçmişimizi anımsatır.
Aşklarımız, acılarımız ...
Yaşama dair anlam katan ne varsa hepsini Kasım a borçluyuz.
Her sonun yeni bir başlangıç olduğunu bilseler de;
Nilgün Marmara Cemal Süreyya,
Atilla İlhan, Ataol Behramoğlu, daha niceleri ;
En güzel ve anlamlı şiirler ömürlerinin Kasım ayında yazmışlardır.

Romantizmin hayata kattığı umut parıltısını taşıyan
Kasım ayında...