Kasım Çığlığı Şiiri - Meral Vurgun

karanfiller kopardılar yüreğimden
yoldular birer birer
düşlerimden aldılar önce
kuru dalda sararan yaprak misali
düştüler...tutamadım...

ey insanlar
uçurumları bilir misiniz
uçurum içinde sarmaşıkları
omuz omuza sarılıp gelenleri bilir misiniz
iftarsız sahursuz oruç tuttunuz mu
siz o Kasım çığlıklarını
duydunuz mu?

onlar
oradaydılar...
sizin baktığınız ve göremediğiniz
bildiğiniz ve bilmezlik edip geçtiğiniz
'aç kaldım, susuz kaldım
tütünsüz, uykusuz kaldım
terketmedi sevdan beni'
dediği yerdeydiler şairin

insan böyle mi yanar
saçları diri, elbiseleri yeni
böyle mi dökülür insan yanınca etleri
bir şeyler söyleyin, susmasın diliniz
sesiniz nerede?

adları kayıp listelerindeydi
bedenleri tutsaktı
dağlardaydı yürekleri
karanlıkları yırtan çığlıktı
ses katmadığınız sesleri
çınlatmadı kulaklarınızı
Kasım vuruldu, Şubat yandı
siz üşümediniz mi...
neredeydiniz, insanlar neredeydiniz? ...