Kasım baştan acıdır,
Kasım başlı başına acıtır.
Kasımın soğuğu, ayazı hatta havası,
Uyandırır hatıraları kaçırır bir anda hevesi.
Kasım çalmıştır her kimseden birşeyini,
mecnunların leylasını, kerpiç evin beyini.
Hüzünü uyandırır aldığın her nefesi,
Çaresizlikle doludur kesesi, ayrılıktır elbisesi.
Giydirip gezdirir sokak sokak ayırt etmeden kimseyi,
Kasım acımasızdır, öğretir gelmeyeni sevmeyi..
Kasım, hasretin musluksuz ceşmesi,
Kasım, oniki ayın en çetrefillisi..
Kasım, ağaçtan bile atar kuruyan yaprağı,
Kirli aynada başa vurmak gibidir tarağı.
Hevesle doldurur kursağı,
Dipten kesmek gibi bir şeydir tırnağı.
Kasım çıkmaz sokağa sere kırmızı halıyı,
Zülfikar'dan bile ayırır Ali'yi..
Kayıt Tarihi : 25.4.2023 09:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!