Kasım Şiiri - Kemal Sönmez 2

Kokuna harmandım oysa,dumana değil.
Sonbaharın yaprakları vurup geçerken saçlarına,
Tenin bilmezken tenimin tadını,
Dışı soğuk,İçi sıcacık bir Kasım araladı kapımızı.

Divan şiirlerindeki sevgili gibi saydıramasak da güzelliğini,
Konusu mübalağalı bir edebiyatsa hayat,yazar ellerim seni.
'Saçmalama'' der gibi ahu güzel bir yar,
Saçma değildi,Akla düştüğünde kalbe vuran sancılar.

Orman yeşilliğine bürünmüş bir çift göz,
Yar özleminden yada acısından gerek,saçtan birkaç parça,
Neyse ki saçların kokusunu tüm benliğine kazıyan adam varya,
Cinste olsa,Yanar döner bir yelkendi açılan o aşka.

''Ayrılık; Aşktan payına düşen son lokma gibidir''derdi Neşet Baba.
Anason kokuları buram buram sarmışken meyhaneleri şafağın beş buçuğunda,
Kapağı açılırken ufaktan bir rakı şişesinin,
Bir Neşet Baba patlat meyhaneci; ''Ahirim sen oldun,Zahirim
sensin.''