Kasım Şiiri - Hasret Sayınta

Bir göç mevsimine daha kanat çırpıyoruz.
Sırtımızda dağlar taşıyoruz,
Ayaklarımızda nehirler.
Gözlerimizin dokunduğu her yan, yangın yeri.

İmkânım olsaydı sorardım size.
Ya da, sorsaydım da duymazdınız beni.
Geldi işte kış, yapraklar sarardı.
Yükseldi toprak kokusu vuslata karışık.
Daha gencim, neden ayaklarım sızlıyor?

Yaktığım türküler çürüdü sazın tellerinde.
Yokluğa asılan çamaşırlar ağardı balkonda.
Daha gencim neden sırtım ürperiyor?

Işıklar sönüyor.
Karanlık ve ıssız bir gece çöküyor evimizin üstüne.
Yollar uzadıkça uzar ve biz yolumuzu kaybederiz.
Daha gencim, neden ellerim titriyor?

Neden diye sorsam da cevap bulamam bilirim
Gelir ve gider insanlar,
Ama bu gidişe isim konmuyor.
Giden varsa gelecek olan ne, bilinmiyor?
Daha gencim, neden gözlerim görmüyor?

Bazen şu köşede otursam diyorum.
Durup soluksuz dinlensem.
Bir şeylere yetişme endişem olmasa.
Daha gencim, neden kanım çekiliyor?

(canım anneme sağlığına kavuşması dileğiyle)