Kasım Şiiri - Şiirimsi Adam

ovaya indi,
aykırı kuşlar,
sokakları arşınladı,
boylu boyunca,
kasım soğukları...
çıplak ağaçların hışırtısıyla,
irkildi düşler...
yalnız,
kendi yalnızlıklarımın ortasında,
en baldıran hangisiyse,
onu seçiyorum,
uzak kalmış silüetinden yıldızların...
zaman,
hiç bahara varmayacak bir ayaza çaldırırken kendini,
ne kızgın, ne sevdalı bir avare, ben,
bağırtırcasına canımı çekiştiren yelkovana dalıp,
o şarapçıdan artmış köşesine oturup paslı bankın,
kulaklarımı ovuşturuyorum gecenin birinde...
Gongu çaldı sevilerin,
üşüyen kuşları sarmanın zamanı...